GURBET. Maddiyat için çıkmıştık yola, Avrupaya olduk dikişsiz yama, Ha bugün ha yarın döneriz derken, Neslimiz yüzünden hep düştük gama. Ömrümüz geçti, gençliğimiz çürüdü, Maneviyat sıfır, servet arttı yürüdü. Boşuna dünya için, canı çıktı milletin, Adı batsın, şu gurbet denen illetin. Ölenler gömülür sılada bizler yokuz, Hasret içinde kıvranır, sözde tokuz. Zehir kattık içine içtiğimiz şerbetin, Adı batsın, şu gurbet denen illetin. Seçip seçip, sağlam adam aldılar, Şimdi tekmeleyip sokağa saldılar. Ne olacak sonu, itip kakılan milletin, Adı batsın, şu gurbet denen illetin. Birinci nesil derken, ikiye üçe çıktık, Dünyamızı yaparken Ahiretimizi yıktık. Tek şartla kurtuluruz, vebalinden gurbetin