SAHI BEN NERELIYIM

Nerelisin ?
Bu soru Türklere hastır.Kutuplarda bir Türk”e rastlarsanız size ilk soracağı bu olur.”Nerelisin?”.
Ben uzun yıllardan beri yurt dışında yaşıyorum.Sokakta birini Türk’e benzetirseniz önce yüzüne ve sonra gözünün içine bakarsınız.Eğer hafif bir tebessüm hissederseniz başınızı hafif sallarsınız , merhaba der gibi yaparsınız.Karşılık bulursanız tamamdır.
İlk işiniz “Nerelisin” demek olur.Eğer size yakınlık duyarsa ait olduğunuz şehir neresi olursa olsun ya bir arkadaşı olduğunu söyler,yada “Aa öylemi çok geçtim oradan” der.
Sizi sempatik bulursa ,başka şehirden varsa arkadaşı onu kötülemeye başlar.” O şehirden adam çıkmaz” der.Sizi kendine daha yakın görürse başlar derdini anlatmaya..
“Sorma hemşehrim.Kaynımla ortak işe girdik adam dolandırdı beni.Yıllar sonra ” paran kadar konuş “dedi.Halbuki ben ona parayı verdiğimde mark 5 Tl idi şimdi 50 tl. olmuş .Ne diyeyim ,allaha saldım onu .
Ve devam eder.”On sene evvel falan yerden 10 bin mark’a arsa aldım bugün 50 bin verseler vermem”
Ya kazançlarını anlatır yada akrabalarından yediği kazığı.
Çalıştığı işten anlatır.”Benim şef beni ćok sever.İtalyanları yugoslavları hiç sevmez.Her sene Antalya”ya tatile gider..
.Anlatmaya devam eder.Bi kız bi de oğlum var. Okumadılar, aslında dersleri ćok iyiydi.Ama para kazanmak istediler .. Oğlum temizlik firmasında mayister(ustabaşı) şefi ćok seviyor onu.”Benim oğlan olmasa firma kapanır, allah’a şükür şukadar aylık alıyor” vs.
Arkası gelirde gelir.Trafikte uğradığı haksızlıktan anlatır.”Polise dedimki” ve başlar saymaya..
Türkce iki kelimeyi bir araya getirmekte zorlanan almanca bunları nasıl anlatabiliyorsa ..
Kullandığı arabalardan bahseder.İlk arabasından başlar .”.2 bin mark’a aldım sonra arkadan vurdular.Sigortadan 5bin mark aldım .Sonra bir arkadaş var tamirci bin mark verdim arabayı tamir ettirdim ve 2 bin’e sattım”. Sonra ikinci arabayı anlatır.”Arkadan vuruktu izine gittim bizim arkadaşın tanıdığı tamirci,ona yaptırdım sonra onuda sattım”..
Birde izin hikayelerinden başladımı sormayın.Almanyalının izin hikayesi Türk erkeklerin askerlik hikayesinin yanında ne ki. Almanyalı izin yoluna bir çıktımı başlar polise kafa tutmaya.. Austurya polisinden başlar Bulgar polisine kadar hepsine kafa tutar .Birde ondan hızlı kimse yoktur.”Hiç uyumadan bir gün bir gecede Kapıkule’ye vardım”der.Ama gümrük kapısında ondan başka bekleyen binlerce araç’ı görmez. O sadece arkadan gelenleri görür.Nerelisin böyle bir şeydir. O sorunun ićinde neler var neler.
Bana gelince:
Ben Trabzon Akcaabat ilçesinin yıldızlı köyünden.1973 yılında almanya’ya gittim.Gidiş o gidiş.Her iki veya üç senede bir annemi ve kardeşlerimi görmek için gelirim Trabzon’a.Benim bıraktığım sokaklar yok oldu.Çay bahceleri ,bakkallar,köfteciler,pideciler yok.Arkadaşlar çil yavrusu gibi dağıldı.Zaten büyük bir kısmı mezarlıkta yatıyor. .Bölgenin bitki örtüsü bile değişti.Tütün kokusu vardı ,o kokuyu alınca memlektim’e geldiğime insnırdım.Koku kalmadı artık.Razıyım seyfettin amcanın ter kokusuna .İzine geldiğimde ,benden 25 yaş büyük olmasına ramen kalkardı oturduģu yerden koşarak gelir sarılırdı bana.Ter kokardı cünkü hep çalışırdı. Haz verirdi bana seyfettin amcsnın tütün aramolı ter kokusu..Sonra “Ula eşşekoğlu eşşek kelıysında hiç uğramaysın” derdi.Çıkarırdı tabakasını sarardı bir sigara.İlk fırt bolca olurdu.Konuşurken duman dudaklarının arasından taksit taksit çıkardı.Maddi durumu iyi değildi,ama hiç yakınmazdı.Hiç düşmanı yoktu insanlar ona düşman olmaktan korkardı.Cünkü kinci değildi.Öldü gitti Seyfettin amca.Mezarı babamın mezarının yanında .Ziyaret ettiğimde “Seninle beraber bütün güzelliklerde öldü Seyfettin amca”dedim.
Evet Trabzona ait ćok şey öldü gitti benim için..Bir tarafımda almanya,bir tarafımda aydın ve bir tarafımda Trabzon.Sahi ben nereliyim ?..